Menu
Sluit zoekveld

Waarmee kunnen wij je van dienst zijn?

Wie zoekt die vindt.

Yarrid Dhooghe

"Als ik met je over straat loop, is regelmatig 'Hallo juf Cindy' te horen, vergezeld met een stralende glimlach."

De brief van Yarrid Dhooghe

Lieve mama,

Als kind maakte ik vanop de eerste rij mee dat onderwijzers tijdens de schoolvakanties niet per se vakantie nemen. Vaak offerde je veel van je tijd op om lessen en daguitstappen voor te bereiden, te bekijken hoe je je leerlingen elk individueel het beste kunt motiveren, en vooral niet jaar na jaar in herhaling te vallen, zodat lesgeven geen geroutineerde job wordt. Want aan routine heb je een hekel. Je vergat dan af en toe wel eens een maaltijd klaar te maken of je verloor de tijd uit het oog, waardoor je een afspraak miste. Maar ik heb het je nooit kwalijk genomen. Altijd ging je tijd naar je leerlingen. Zij staan voor je op de eerste plaats.

Je gaf les in het buitengewoon onderwijs. En je beschouwde elk kind als uniek. Daarom stemde je je taken regelmatig af op de noden van elke, individuele leerling om toch maar het onderste uit de kan te halen. En dat was niet voor niks. Regelmatig slaagde je erin om kinderen die in het buitengewoon onderwijs terechtgekomen waren omwille van een te hoge leerachterstand op de rails te krijgen en weer naar het gewone onderwijs te sturen. Dat was misschien wel de mooiste beloning van je harde werk.

Maar ik zag je ook jaar na jaar wegzakken onder de toegenomen administratie. Rapporten werden boeken. Elke beoordeling moest uitermate genuanceerd worden, waardoor de tijd die ging naar lessen voorbereiden verminderde en je steeds meer achter je pc vastgekluisterd zat om toch maar te motiveren waarom die leerling nog een onvoldoende had op een bepaald vakdomein of intensievere begeleiding nodig had van de leerlingenbegeleiding. ’t Was niet makkelijk.

Verbaasd en verrast was ik toen je mede daarom je klasopdracht stopzette. Dat was geen makkelijke keuze, want je zei altijd dat voor de klas staan je roeping was. En toch ging je vorig schooljaar aan de slag als een zorgleerkracht in een school in Deurne. Een goede beslissing zo blijkt, want er was weer meer tijd voor leerlingen te doen groeien. Leerlingen te doen vertrouwen in zichzelf en vooral leerlingen te stimuleren om zelf de kansen te grijpen die ze aangeboden krijgen. Elke keer dat ik je zag, was je weer ietsje meer open gebloeid.

Maar dan waaide corona door het land en werden de scholen gesloten. Afstandsonderwijs met jouw doelgroep van leerlingen was helemaal niet evident. Toch gaf je de moed niet op. Je vroeg aan me om uit te leggen hoe je met de webcam moest werken. Je whatsappte zelfs met de leerlingen die het het meeste nodig hadden om hen extra te stimuleren hun huistaken toch maar te maken. Ook al waren ze tot niets verplicht. Toen de scholen weer opengingen, deed je dapper dat mondmasker op en gaf je vanop anderhalve meter afstand weer gemotiveerd les. En ook nu dokter je weer uit hoe je op 1 september het beste aan de slag kunt gaan.

Ik kan alleen maar zeggen dat al de leerlingen die van je les hebben gekregen, je enorm waarderen. Als ik met je over straat loop, is regelmatig “Hallo juf Cindy” te horen, vergezeld met een stralende glimlach. Daar doe je het voor. Juf Cindy, mama, je bent top. Ik wens je het allerbeste toe dit schooljaar. Ik ben zo blij dat je enthousiasme voor onderwijs er weer is.

Dikke zoen,
Yarrid

Sluit Mijn Willemsfonds