De cover spreekt aan. De textuur van het bontgekleurde weefwerk en de schaduwtekening vormen een mooi geheel. De flaptekst intrigeert. De titel belooft een hoopgevend slot.

Dan het boek zelf…Kate werkt als advocaat bij de oliemaatschappij die haar vader oprichtte in Guatemala. Na zijn overlijden blijkt dat hij een Indiaans Maya-dorp liet uitroeien op de plaats waar hij zijn bedrijf en zijn rijkdom opbouwde. Het dorp had een rijke traditie van verhalenweefsters. Een van hen was Kate's kindermeisje. Hierdoor leerde Kate hun cultuur kennen en waarderen. Op het kruispunt van beide werelden probeert ze de fouten uit het verleden recht te zetten.

Het begin van het boek is uitleggerig geschreven, waardoor je niet gauw in het verhaal raakt. Mogelijk hanteerde de auteur deze manier van schrijven bewust. Maar lees vooral verder!Nadien vlot de schrijfstijl. Het lijkt of de auteur het contrast wil benadrukken tussen het harde zakenleven enerzijds en het esoterische, de authentieke levenswijze van de voorouders en het leven in de natuur anderzijds.

Kan Kate beide werelden verbinden? De manier waarop het heupweefgetouw de verhalen uit het verleden langzaam prijsgeeft, is een slimme vondst. Op deze manier verweven heden en verleden zich. De beschrijving van de keer dat Kate voor het eerst de verhalen uit het verleden ziet verschijnen in het weefgetouw, komt echter ongeloofwaardig over. Jammer dat de auteur er niet in slaagt om op een heldere manier de werking van het heupweefgetouw weer te geven. Het boek bevat een tekening van het tuig, waardoor je gelukkig zelf kan uitpluizen hoe het werkt.

Mijn enthousiasme over de kleurrijke cover contrasteert met het overvloedige gebruik van bijvoeglijke naamwoorden, waarbij vaak basiskleuren worden aangehaald. Hierdoor krijg je niet altijd de kans om de beelden volgens eigen fantasie in te vullen.

Aanvankelijk was ik geen fan van het gebruik van de anderstalige woorden en uitdrukkingen,  later begreep ik dat de auteur hiermee authenticiteit beoogt. Dat is haar gelukt!

De auteur wekt makkelijk sympathie of antipathie op bij de lezer door de sterk uitgewerkte personages. Wel jammer dat de schrijfstijl slechts miniem verandert wanneer er andere personages aan het woord komen.

Topper

Toch grijpt het verhaal me naar de keel. Het is geschreven met kennis van zaken. Niet alleen vertelt de auteur het verhaal van Kate, ze behandelt ook morele kwesties, het verdwijnen van oude culturen en natuurdomeinen. Ze doet je nadenken over geldbejag en wat ertoe doet in het leven. Een behoefte aan reflectie bevangt je. Je gaat nadenken over jouw eigen voorouders en je wordt uitgenodigd om linken te leggen met de eigen levenswijze.

Recensent

Monique houdt van reizen, maar ook van onverwachte dagdagelijkse ontmoetingen. Ze schrijft gedichten en poëtische proza en volgt woordlab. Ze leest ontroerende fictie die  bijblijft en ze laat zich graag verrassen op literair vlak.